Igrzyska Śmierci Wiki
Advertisement

Ogień się rozprzestrzenia, więc jeśli spłoniemy, ty spalisz się z nami!

Kosogłos − trzeci tom książek z cyklu Igrzyska Śmierci autorstwa Suzanne Collins.

Fabuła[]

Opis z okładki[]

Nazywam się Katniss Everdeen. Dlaczego nie zginęłam? Powinnam nie żyć.

Katniss Everdeen, dziewczyna, która igra z ogniem, przeżyła Ćwierćwiecze Poskromienia, ale jej dom został w odwecie zniszczony przez Kapitol. Teraz mieszka wraz z matką i siostrą w Trzynastce − legendarnym poddziemnym dystrykcie, który wbrew kłamliwej propagandzie przetrwał, a co więcej, szykuje się do rozprawy z dyktatorską władzą.

Katniss, pomimo początkowej niechęci, wykończona fizycznie i psychicznie ciężkimi przeżyciami na arenie, zgadza się zostać Kosogłosem − symbolem opory przeciw kapitolińskiemu tyranowi. Zadanie to jednak nie będzie łatwe, bo dziewczynie przyjdzie się mierzyć nie tylko z żołnierzami znienawidzonego prezydenta Snowa, ale także z własnymi dylematami moralnymi. Czy podczas wojny jest miejsce na uczucia, takie jak miłość i współczucie? Gdzie leży granica między własnym dobrem a poświęceniem dla innych? Wreszcie − czy wojna może naprawdę usprawiedliwić nawet najbardziej okrutne postępowanie wobec ludzi?

Streszczenie[]

Część I: Popioły[]

Mija miesiąc, odkąd Katniss została uratowana z areny Ćwierćwiecza Poskromienia. Po wystrzeleniu strzały w kierunku pola siłowego, na Dystrykt Dwunasty zostały zrzucone bomby przez Kapitol. Wraz z nią zostali uratowani Finnick i Beetee, jednak Johanna, Enobaria, Annie oraz Peeta zostali zatrzymani. Po tym ciężkim dla niej wydarzeniu, zamieszkała ona w podziemnym Dystrykcie Trzynastki, który władze Kapitolu oficjalnie uważały za zniszczony na skutek Mrocznych Dni. Tam właśnie znajdowała się główna siedziba rebeliantów kierowana przez panią prezydent Coin, której Katniss nie do końca ufała. Dziewczyna doznała wielu uszczerbków na psychice, igrzyska ją wyniszczyły. Jest w dużej rozpaczy po stracie jej ukochanego − Peety Mellarka, porwanego przez Kapitol.

Katniss postanowia udać się do zburzonego Dystryktu Dwunastego, w którym leżał jej dom, miejsce jej wychowania. Czuje się potwornie winna, twierdzi, że to przez nią zginęło wielu ludzi. Będąc w jej domu w Wiosce Zwycięzców, Katniss zabiera ze sobą Jaskra − kota Prim, kurtkę ojca, zdjęcie ze ślubu rodziców oraz książkę z roślinami. Kiedy ma już wychodzić, na piętrze zauważa białą różę w wazonie. Wie, że to znak od prezydenta Snowa.

Katniss dostaje możliwość zostania Kosogłosem − głową rebelii przeciwko Kapitolowi. Nie wie jednak, czy ma się na to zgodzić. Po zobaczeniu w telewizji wywiadu Peety − żywego, i o dziwo dobrze wyglądającego, odpiera od siebie tą myśl, lecz ostatecznie przyjmuje ten tytuł. Tworzy jednak listę wymagań, które Trzynastka musi spełnić: uratowanie porwanych zwycięzców igrzysk, prawo do opieki nad kotem Prim oraz na zabicie prezydenta Snowa przez nią osobiście. Prezydent Coin zgadza się na wygłoszone warunki, a Katniss zostaje Kosogłosem.

Dziewczyna musi wziąć udział w propagitach, nakręconych w celu wysłania wiadomości dla całego Panem o rebelii. Zostaje wysłana do Dystryktu Ósmego, gdzie odwiedza szpital, który później zostaje zniszczony wraz z chorymi po serii bomb. To ogromnie ją wścieka i jednocześnie inspiruje do nakręcenia propagity. Nawołuje do zjednoczenia przeciwko Kapitolowi i oznajmia do kamery, że jeśli spłoną, ty spalisz się z nami. Podczas wywiadu Peety w Kapitolu, Beetee'emu udaje się włamać do systemu emisji i wyemitować propagitę. Kiedy w studiu wybucha zamieszanie, Peecie udaje się wysłać zakodowaną wiadomość dla rebeliantów, która świadczy o nadchodzącym ataku na Dystrykt Trzynasty. Po tym wydarzeniu, zostaje pobity na żywo.

Część II: Atak[]

Katniss jest przerażona tym, jak Peeta został potraktowany. W dystrykcie rozlega się alarm wzywający się do ewakuowania w głąb do bunkrów. Jest jedną z pierwszych osób, które tam docierają − próbuje zachowywać się spokojnie, aby pokazać wzór Kosogłosa. Dziewczyna czeka na resztę rodziny. Kiedy przybywa tylko jej matka, zaczyna się martwić o Prim i Gale'a, którzy nadal jeszcze nie przybyli. Podejrzewa, że siostra poszła szukać swojego kota, Jaskra, a Gale w tym jej pomógł. W końcu jednak przychodzą, akurat w momencie, kiedy wrota do schronu miały być zamykane. Po wybuchu bomb, Katniss zauważa, że na powierzchni jest więcej róż należących do Snowa.

Bohaterka ma przed kamerami wypowiedzieć krótką linijkę o tym, że jest cała i zdrowa oraz nadal jest gotowa walczyć z Kapitolem, jednak zamiast tego publicznie zaczyna płakać. Finnick tłumaczy ekipie filmowej, że ona wie, że to, co teraz wypowie, może być powodem dalszych tortur jej ukochanego. Z tego powodu kamerzyści pozwalają Katniss odpocząć. Następnego dnia dowiaduje się o grupie wysłanej do Kapitolu w celu uratowania Peety, wiedząc, że to pomoże dziewczynie zregenerować swoje siły.

Operacja ratunkowa kończy się pomyślnie. Peeta, przy spotkaniu z Katniss próbuje ją udusić, a ona traci przytomność. Kiedy dziewczyna się budzi, Plutarch i Beetee tłumaczą jej, że chłopaka torturowano, używając metody osaczenia, która polegała na odtwarzaniu momentów z Katniss, a następnie żądleniu przez Gończe osy, co sprawiało, że zaczął ją nienawidzić. Leczenie chłopaka przebiega dosyć powoli. Prim znalazła pomysł na odsaczanie, czyli pokazywaniu mu klipów z Katniss, a następnie (zamiast Gończych os) podawaniu leku uspokajającego. Zaczęła go również odwiedzać jego przyjaciółka z dzieciństwa, Delly Cartwright, aby pomóc w rehabilitacji.

Kiedy odzyskuje siłę, Katniss postanawia wyruszyć do Dystryktu Drugiego, który nie został jeszcze zdobyty przez rebeliantów. Celem wyprawy jest zdobycie Orzecha, w którym produkuje wyposażenie militarne dla Kapitolu. Wpadają na pomysł, aby zrzucić bomby na sam czubek góry. Powoduje to lawinę, która zakrywa wyjścia z Orzecha. Ludzie znajdujący się w środku uciekają przez wyjście awaryjne. Podczas zaciętej walki, Katniss zostaje postrzelona w bok tułowia.

Dziewczyna budzi się w szpitalu, gdzie przychodzi do niej Johanna. Podbiera Katniss morfalinę, a ta nie protestuje − wie, że ma u niej dług wdzięczności. Katniss chce wziąć udział w misji w Kapitolu, ale uniemożliwia to jej zły stan psychiczny, jak i fizyczny (odcięli jej śledzionę). Zgadza się jednak na operację, która pomoże jej w odzyskaniu sił. Od teraz pory musi brać udział w codziennych treningach, jeśli chce dostać się do Kapitolu, robi to razem z Johanną. Dziewczyny zaczynają się do siebie zbliżać, zostają przyjaciółkami − zaczęły dzielić ze sobą komorę. Ostatecznie, żeby być w Drużynie 451, muszą przejść test w polu walki, w którym należy przezwyciężyć swoje słabości. W przypadku Katniss jest to trudność w słuchaniu rozkazów, jednak pomyślnie zalicza test. Johanna go niestety oblewa, gdyż ulica zostaje częściowo zalana wodą i wpada w szał. Na tym polegały jej tortury w Kapitolu − została wrzucana do wody i rażona prądem. Natychmiastowo trafia do szpitala − pogarsza się jej stan psychiczny. Katniss odwiedza ją tam i daje jej igły sosny, aby przypomnieć jej o domu, co Johannę bardzo wzrusza.

Katniss wyrusza do Kapitolu, gdzie przydzielona zostaje razem z Finnickiem, Gale'em oraz innymi do Drużyny Gwiazd. Ku zdziwieniu wszystkich, do grupy trafia również Peeta − ten, który nadal zagraża życiu Katniss.

Część III: Zabójczyni[]

Katniss obawia się o swoje życie z powodu zagrożenia ze strony Peety. Podejrzewa, że Coin wysłała go z intencją, aby bezwzględnie się jej pozbyć. Dzieli się z tymi przypuszczeniami z Boggsem, a on nie zaprzecza. Sądzi, że mogłaby być problemem dla Coin, kiedy już władza Snowa upadnie, gdyż dziewczyna nie poparłaby prezydentki − Katniss potrafi ją co najwyżej tolerować. Boggs obieca, że będzie miał oko na chłopaka. Drużyna wymyśla dla Peety grę Prawda czy fałsz, która pozwala mu na odróżnienie prawdziwych zdarzeń od tych fałszywych. Wyznaje, że na jego oczach zostało zabitych dwoje awoksów − Lavinia i Darius.

Po wyruszeniu na kwartał, początkowo wszystko idzie pomyślnie, jednak kiedy Boggs staje na nieoznaczoną minę, wybucha bomba, która urywa mu nogi. Niezdolny do dalszego dowodzenia przekazuje holo dla Katniss, która od teraz jest dowódcą Drużyny. Jednak to nie koniec niespodzianek − z końca kwartału zaczyna wydobywać się czarna maź, która pokrywa okolicę w mroku. Wszyscy próbują przenieść Boggsa do najbliższego mieszkania, gdy nagle Peeta rzuca się na Katniss, aby zmiażdżyć jej czaszkę. Mitchell przybywa z odsieczą, waląc Peetę na ziemię, a ten odrzuca mężczyznę, powodując uruchomienie kolejnego kokona. Na Mitchella spada sieć z kolcami, która go zabija. W apartamencie Boggs przydziela holo dla Katniss i umiera, mówiąc, żeby nie wierzyła im, nie wracała z powrotem, zabiła Peetę i zrobiła to, po co przyszła. Jackson chwilowo nie zgadza się z tą decyzją, dowodzenie powinno przypadać jej, ale Katniss tłumaczy, że przybyła z sekretną misją od Coin, aby zabić Snowa (co właściwie nie było prawdą, ale musiała znaleźć wymówkę). Kiedy maź przestaje się rozprzestrzeniać, wszyscy przenoszą się do apartamentu parę przecznic stąd.

Będąc w mieszkaniu, telewizor włącza się, aby poinformować wszystkich o śmierci Katniss, Finnicka, Gale'a, Boogsa, Peety i Cressidy. Peeta mówi, żeby lepiej go zabili, bo i tak narobił wiele kłopotów − przez niego zginął Mitchell, on stanowi główny problem misji. Wszyscy jednak odrzucają tą myśl.

Drużyna postanawia w końcu opuścić mieszkanie. Prędzej czy później Strażnicy Pokoju dowiedzą się o tym, że tak naprawdę żyją, nikt nie umarł pod warstwą mazi, jedynie ciało Boggsa może na chwilę ich zatrzymać. Próbują wymyślić, którędy mogliby dostać się do centrum Kapitolu i wreszcie dochodzą do wniosku, że jedynym wyjściem są ścieki podziemne. Na miejscu Pollux służy jako przewodnik, gdyż kiedyś pracował w ściekach. Znajduje małą izbę, w której wszyscy kładą się spać. Kiedy Katniss budzi się, słyszy jak ktoś nawołuje jej imię. Dowiaduje się, że Snow prawdopodobnie wysłał już zmiechy, które chcą ją zabić. Grupa musi przedrzeć się przez wiele nieoznaczonych kokonów. Najpierw umiera Messalla zabity przez laser, który topi jego ciało. Aby zatrzymać goniące potwory, Jackson iLeeg 1 poświęcają się i umierają w mięsogryzarce. Na końcu umierają Finnick, Homes i Castor − wszyscy zabici przez ludzkie jaszczury o białej skórze (zmiechy Snowa). Kiedy pozostali członkowie wdrapali się na górę poprzez drabinę, Katniss wypowiada do holo łykołak trzy razy i rzuca w dół, w stronę zmiechów. Wtedy holo wybucha i rozdrabnia potwory na kawałki.

Katniss, Gale, Peeta, Cressida i Pollux nadal żyją i wydostają się na powierzchnię poprzez jedno z mieszkań. W nim spotykają kobietę, którą Katniss od razu zabija, sądząc, że chciała krzyczeć. Okazało się jednak, że w środku nikogo oprócz tej kobiety nie było, więc Katniss zaczęła obwiniać się o jeszcze jedną zbrodnię. Wreszcie udaje im się dotrzeć do sklepu Tigris, przyjaciółki Cressidy, która pozwala im zostać w jej ukrytej piwnicy. Po paru dniach tam spędzonych ekipa wykorzystuje sytuację ewakuowania mieszkańców Kapitolu z ich strefy mieszkalnej i wmiesza się w tłum w tutejszych strojach dla zamaskowania. Na przedzie idą Cressida i Pollux, później Katniss i Gale, a na końcu sam Peeta.

Poruszając się coraz to dalej do centrum Kapitolu, zostaje aktywowany kokon, który odseparowuje Katniss od Gale'a. Dziewczyna widzi, jak chłopak zostaje wzięty przez Strażników Pokoju. Katniss przypomina sobie, że Gale oddał truciznę Peecie, więc nie będzie mógł popełnić samobójstwa w przypadku gdyby był torturowany. Katniss traci wszystkich swoich przyjaciół z pola widzenia, przez co musi zdać się teraz tylko i wyłącznie na siebie. Ostatecznie trafia do centrum i widzi przed rezydencją Snowa zamknięty plac, na którym stoją kapitolińskie dzieci. Z nieba spadają wtedy spadochrony z bombami, zabijając je, pozostawiając jedynie wielką plamę krwi i resztki ciał. Przylatuje wtedy poduszkowiec z zespołem ratującym, w którego skład wchodzi Prim. Katniss zauważa ją i zaczyna wykrzykiwać jej imię. Prim zauważa ją i wypowiada imię siostry, co było ostatnim jej słowem, bo wtedy pozostałe bomby zostają aktywowane i zabijają ją.

Po tym wydarzeniu Katniss czuje, jak płonie w bardzo dziwnym śnie. W końcu wraca do przytomności. Lekarze usunęli z jej ciała spaloną skórę i zastąpili nową. Jest kompletnie pogrążona psychicznie i nic nie potrafi wypowiedzieć. Dowiaduje się, że reszta grupy przeżyła − Gale jest w Dystrykcie Drugim, a Peeta nadal leży w szpitalu po oparzeniach.

Kapitol wreszcie upada, a prezydent Coin obejmuje władzę nad Panem. Snow jest trzymany w więzieniu. Katniss wie, że jeśli go zabije, będzie kompletnie pusta. Kiedy zostaje wypuszczona ze szpitala, zamieszkuje w rezydencji Snowa. Pewnego dnia, kiedy błąka się po domu natrafia na nieprzebytą wcześniej część domu. Widzi wejście, którego strzegą dwoje strażników. Nie chcą wpuścić Katniss, lecz zjawia się Paylor, która pozwala jej wejść. Katniss wchodzi do środka i widzi przed sobą ogród pełen białych róż. Zrywa jedną z nich i właśnie w tej chwili słyszy czyjś głos za plecami − bardzo znajomy. To skuty w kajdanki prezydent Snow, który jest tu przetrzymywany jako więzień. Wyjaśnia Katniss, że to nie on jest odpowiedzialny za śmierć siostry, tylko Coin − potraktowała go i Katniss jak głupców. Katniss nie do końca mu wierzy, ale dobrze wie, że w tym musi być ziarenko prawdy. Rozpoznała, że podwójna bomba w Kapitolu była podobna do tej skonstruowanej przez Gale'a i Beetee'ego. Ma to za złe chłopakowi, ale wierzy, że to nie jego wina − za wszystkim stoi Coin.

Przed egzekucją, Coin zwołuje spotkanie pozostałych zwycięzców, aby zagłosowali nad zorganizowaniem ostatnich, 76. Igrzysk. Kiedy Katniss głosuje na tak, podając jako argument śmierć Prim, ostatnia decyzja należy do Haymitcha, który ją wspiera. Większość głosów jest pozytywna i Katniss widzi, że po całym cierpieniu, tak naprawdę nic się nie zmieniło. Cała walka poszła na marne.

Podczas egzekucji dla Katniss zostaje przydzielony łuk i jedna strzała. Początkowo celuje do Snowa, ale przypominając sobie, że Snow obiecywał mówienie prawdy, zmienia swój cel na Coin. Wypuszcza strzałę, zabijając ją. Cały tłum zaczyna wrzeć, a Katniss zostaje przetransportowana do jej dawnego pokoju w Centrum Treningowym, gdzie czeka na swoją śmierć. Ona jednak nie nadchodzi, a tygodnie wciąż mijają. Chce umrzeć, próbuje się zagłodzić na śmierć do momentu, kiedy Haymitch wchodzi do środka i mówi, że wracają do domu.

Podczas lotu do Dwunastki, Plutarch tłumaczy, jak Snow został zabity w chaosie i jak komendant Paylor została wybrana na prezydenta. Katniss dowiaduje się o tym, jak doktor Aurelius zdiagnozował u niej nerwicę, dlatego została wysłana do domu, gdzie Haymitch będzie się nią opiekował.

Katniss spędza miesiące samotnie w jej domu, nie zmieniając ubrań ani się myjąc. Jest pogrążona w ciągłym stresie i zamknięta w sobie po stracie Prim. Jej matka została w Dystrykcie Czwartym − nie chciała przeżywać od nowa tych złych wspomnień. Śliska Sae codziennie do niej przychodzi, aby przyrządzić jej posiłek. Wreszcie, po wielu miesiącach, widzi Peetę, jak zasadza prymulki za domem. Katniss bierze się w garść, myje, zakłada nowe ubrania i wypędza okropny zapach róż z domu. Powraca w końcu do życia. Zaczyna pisać książkę, układając wszystkie wspomnienia tych, którzy umarli. Peeta i Haymitch jej w tym pomagają. Postanawia wrócić do polowań, a Peeta zaczyna znowu piec. Katniss widzi w Peecie nadzieję nowego życia i wie, że nie może bez niego żyć. Gdy Peeta pyta: Kochasz mnie. Prawda czy fałsz? ona odpowiada Prawda.

Epilog[]

Piętnaście lat później, Peeta i Katniss mają dwoje dzieci, dziewczynkę i chłopca. Katniss ciężko było na dzieci namówić, ale zgodziła się. Widzi teraz za oknem, jak razem bawią się na Łącę, nie wiedząc, że pod nimi znajdują się szczątki zmarłych. Katniss będzie musiała w przyszłości opowiedzieć o tym, co zdarzyło się na arenie. Aby odpędzić złe myśli, dziewczyna sporządza listę dobrych uczynków, których była świadkiem. Jest to zabawa, która jej wciąż pomaga. Istnieją jednak znacznie gorsze zabawy − mówi.

Budowa książki[]

Tak jak poprzednie tomy książka dzieli się na 3 części, każda ma po 9 rozdziałów, co razem daje 27.

  • Część I Popioły
  • Część II Atak
  • Część III Zabójczyni

Jako że to ostatnia część, na końcu zawiera epilog (późniejsze życie bohaterów) i podziękowania m.in. dla autorów okładki, rodziców, męża.

Recenzje z okładki[]

Suzanne Collins w tym podsumowującym tomie trylogii dokonała nie lada wyczynu - ostatnia cześć okazała się najlepsza. To piękna, złożona i inteligentna powieść, która na każdym poziomie jest autorskim sukcesem.

Publishers Weekly

Kosogłos jest bardziej sentymentalny niż poprzednie dwa tomy trylogii, ale tez bardziej brutalny i krwawy i, zważywszy na czyny i doświadczenia bohaterów, jest najbardziej antywojenny. Nie tak bardzo jednak, żeby odwrócić uwagę czytelnika od zakończenia, które jest niemal tak szokujące, a w każdym calu tak oryginalne i prowokujące do myślenia jak Igrzyska śmierci.

Los Angeles Times

Jest w tych książkach ostra satyra na kulturę celebrytów, bezmyślnych tabloidów i dekadentyzmu, jest i krucjata nastolatków próbujących ocalić świat. Jednocześnie trylogia opiera się naszemu głodowi prostych definicji dobra i zła, naszej sentymentalnej tęsknocie do spraw wartych zachodu, naszemu pożądaniu prostych zakończeń, a nawet bohaterów, których nie chcielibyśmy widzieć zabitych, torturowanych i poturbowanych.

The New York Times

Zwolennicy trylogii z zadowoleniem odkryją, że Kosogłos jest tak złożony i fantastyczny jak Igrzyska śmierci i W pierścieniu ognia. Collins przeniosła brutalność na wyższy poziom w trzymającej w napięciu fabule, gdzie Katniss próbuje wypełnić swoja misje, ochronić matkę i siostrę i wreszcie wybrać miedzy dwiema wielkimi miłościami.

Entertainment Weekly
Advertisement