Snow zawsze na szczycie.—Coriolanus Snow
Coriolanus Snow to autokrata, który rządził Panem przez ponad dwie dekady. Jest głównym antagonistą trylogii Igrzyska śmierci i powieści Wschód słońca w dniu dożynek oraz głównym bohaterem Ballady ptaków i węży.
Biografia[]
Dzieciństwo[]
Coriolanus z Tigris podczas wojny.
Urodził się w Kapitolu w niegdyś wpływowej i bogatej rodzinie Snowów. Jego rodzice i dziadkowie byli znani, lecz rodzina znalazła się w trudnej sytuacji finansowej, a jego jedyną walutą w młodości był urok osobisty.
Gdy Coriolanus miał 18 lat, status Snowów podupadł. Pomimo mieszkania w jednym z najbogatszych penthouse'ów w Kapitolu, on i jego rodzina z trudem wiązali koniec z końcem i często kupowali większość ubrań na czarnym rynku z powodu braku pieniędzy. Kłopoty rodziny zaczęły się, gdy Coriolanus i Tigris byli jeszcze dziećmi – jego matka zmarła przy porodzie, gdy miał pięć lat, wraz z jego młodszą siostrą. Jedyne, co mu po niej zostało, to srebrna puderniczka. Jego ojciec, generał Crassus Snow, zginął wkrótce po żonie, zabity przez rebelianckiego snajpera. Mimo to Snow utrzymywał pozory, że jemu i jego rodzinie wiedzie się dobrze, choć jego sekret był znany niektórym osobom.
Miał w nawyku koncentrować się na jednej rzeczy, myśląc, że jeśli uda mu się rozwiązać jeden problem, to automatycznie rozwiąże wszystkie pozostałe. Ta "skłonność do obsesji" była zakorzeniona w jego umyśle i uważał, że jeśli nie nauczy się jej kontrolować, może to doprowadzić do jego upadku. Wiele pokoi w domu, w którym mieszkał, było całkowicie pustych i zamkniętych z powodu sprzedaży rodzinnego dobytku. Inne nadal nosiły rozległe ślady zniszczeń z Mrocznych Dni, których nie było ich stać naprawić. Co więcej, zmuszony był z żalem patrzeć, jak wiele książeczek obrazkowych, które niegdyś lubił czytać z matką, trafiało do ognia, aby ogrzać rodzinę podczas zimy.
Mentorowanie[]
Coriolanus uczęszczał do Akademii i należał do jej najlepszych uczniów. Z tego powodu w ostatnim roku nauki został wybrany na mentora podczas 10. Głodowych Igrzyskach. Zorientował się, że coś jest nie w porządku, gdy jego osiągnięcia nie zostały docenione i przydzielono mu trybutką z Dystryktu 12, Lucy Gray Baird, pochodzącą z jednego z najgorzej wypadających dystryktów.
Pomimo początkowego szoku i irytacji z powodu przydzielenia trybutki, która wydawała się bez szans, Snow szybko odkrył, że otrzymał niespodziewany dar. Podczas dożynek Lucy Gray oczarowała publiczność muzycznym występem, który sprawił, że ona i Snow stali się obiektem zazdrości wszystkich innych mentorów. Następnie Snow wykazał się inicjatywą, której brakowało innym, decydując się spotkać z Lucy Gray zaraz po jej przybyciu do Kapitolu. Ryzykowny krok sprawił, że oboje na krótko trafili do klatki w kapitolońskim zoo, ale jednocześnie jego czyn przyniósł mu większą uwagę widowni.
Pierwsze spotkanie Coriolanusa z Lucy Gray.
W dniach poprzedzających Głodowe Igrzyska Snow zwrócił uwagę Głównej Organizatorki Igrzysk, Volumnii Gaul. Doktor Gaul regularnie odwiedzała Akademię, aby nadzorować nowo utworzony program mentorów. Była pod wrażeniem działań Snowa, mimo że poskutkowały one otrzymaniem nagany od Cascy Highbottoma, dziekana Akademii. Gaul poprosiła uczniów Akademii, by wymyślili sposoby na większe zaangażowanie ludzi w Głodowe Igrzyska, ponieważ dotychczas cieszyły się one małą popularnością. Martwiąc się o własną trybutkę, Snow wplątał się też w problemy swojego kolegi z klasy, Sejanusa Plintha, który urodził się w Dystrykcie 2 i nie znosił uczestnictwa w Igrzyskach, szczególnie z powodu konieczności mentorowania dawnego kolegi z klasy.
Snow i Lucy Gray podczas bombardowania areny.
Snow doświadczył smaku niebezpieczeństw Głodowych Igrzysk, kiedy arena w Kapitolu została zbombardowana podczas "wycieczki" z udziałem mentorów i trybutów. Został uratowany przez swoją trybutkę, Lucy Gray Baird, co jeszcze bardziej umocniło więź między nimi, podczas gdy część trybutów i mentorów została ranna lub zginęła w ataku. Trybut Sejanusa, Marcus, zdołał jednak uciec i został powieszony na środku areny na początku Głodowych Igrzysk. Sejanus potajemnie przedostał się na arenę, by spróbować mu pomóc, a Coriolanus został zmuszony przez dr Gaul, by wejść za nim i go stamtąd wyciągnąć. W trakcie tego incydentu Snow zabił jednego z trybutów, Bobbina, który zaatakował ich dwójkę. Później dr Gaul ujawniła Coriolanusowi, że inny z mentorów, Gaius Breen, zmarł wskutek odniesionych ran, i zasugerowała, że przygotowała dla trybutów szczególną karę. Chłopak zdał sobie sprawę, że planowała wypuścić na trybutów swoje węże-zmieszańce. Potajemnie wrzucił więc do terrarium chusteczkę użytą przez Lucy Gray, aby zmiechy, rozpoznawszy jej zapach, nie atakowały dziewczyny.
Intrygi Snowa, mające na celu ochronę jego trybutki i zdobycie sympatii publiczności w Kapitolu, zakończyły się sukcesem, ale miały swoją cenę. Lucy Gray nie tylko nie została ukąszona przez węże, lecz także oczarowała je śpiewem, ponownie zyskując status ulubienicy widzów. Później użyła jednego z węży jako broni, aby zabić innego trybuta, a następnie wygrała Głodowe Igrzyska. Snow był zachwycony, ponieważ jej zwycięstwo gwarantowało mu zdobycie Nagrody Plinthów – nowo utworzone wyróżnienie, które miało opłacić jego czesne na Uniwersytecie. Jednak został wezwany do gabinetu dziekana Highbottoma, który skonfrontował go z dowodami oszustwa. Highbottom dał mu wybór: albo zaciągnąć się w szeregi Strażników Pokoju na dwadzieścia lat, albo jego czyny zostaną ujawnione publicznie.
Służba w szeregach Strażników Pokoju[]
Coriolanus Snow jako Strażnik Pokoju w Dystrykcie 12.
Nie mając innego wyboru, Snow zaciągnął się do Strażników Pokoju. W nadziei na ponowne spotkanie z Lucy Gray Baird poprosił o przydział do Dystryktu 12. Jego wybór nie został zakwestionowany, ponieważ niewielu nowo wcielonych Strażników dobrowolnie wybierało Dystrykt 12. Nie było więc powodu, by odrzucić prośbę kogoś, kto zdawał się chętny tam jechać. Jednak po przybyciu Snow zaczął popadać w rozpacz. Jedzenie było lepsze i obfitsze niż to, do którego był przyzwyczajony w Kapitolu, żyjąc w biedzie, ale praca była nużąca i niewyobrażalnie monotonna, a warunki środowiskowe – okropne. Co gorsza, nie miał okazji zobaczyć się Lucy Gray i nie wiedział, kiedy będzie mu to dane. Po otrzymaniu listu od Tigris, doszedł wręcz do rozważań o samobójstwie, z których wyrwał go Sejanus Plinth.
Sejanus wyjaśnił, że podobnie jak Snow znalazł się w niełasce z powodu swoich działań podczas 10. Głodowych Igrzysk. Volumnia Gaul uznała go za zdrajcę za próbę uratowania Marcusa. Gdy groziło mu wydalenie, jego ojciec, Strabo Plinth, poprosił o umożliwienie synowi ukończenia Akademii i zapisania się do Strażników Pokoju, a w zamian obiecał przekazać Agrippinie Sickle nową salę gimnastyczną. Młody Plinth zgodził się na taki układ pod warunkiem, że Coriolanus również zostanie dopuszczony do ukończenia nauki. Wręczył mu dyplom, na którym widniała nawet adnotacja, że ukończył szkołę z najwyższym wyróżnieniem. Dzięki temu Snow zyskał też możliwość przystąpienia do egzaminu oficerskiego, ponieważ wymagane było ukończenie Akademii, by do niego podejść. Co więcej, przybycie Sejanusa oznaczało liczne podarunki od jego matki, co dało Snowowi okazję, by zobaczyć występy Lucy Gray na Ćwieku.
Miłość i komplikacje[]
Snow i Plinth szybko zostali docenieni za swoje umiejętności w szeregach Strażników. Ich przygotowanie z Akademii dawało im przewagę, a mimo usilnych starań Plinth nie potrafił ukryć faktu, że był znakomitym strzelcem, wyszkolonym osobiście przez swojego ojca. Obaj dostali polecenie, by uczestniczyć w egzekucji Arlo Chance'a, sympatyka rebeliantów, który zabił trzech górników. To właśnie tam Snow po raz pierwszy usłyszał kosogłosy, które podchwyciły melodię po tym, jak głoskułki powtórzyły ostatnie słowa Chance’a. Od razu poczuł niechęć do tych ptaków – nienaturalnej mutacji głoskułek stworzonych przez Kapitol.
Snow ponownie spotkał się z Lucy Gray Baird i wydawało się, że nic nie stoi im już na przeszkodzie. Choć łączyła ich wyraźna więź, Snow wciąż pozostawał zazdrosny o Billy'ego Taupe'a Clade'a, byłego chłopaka Lucy Gray, o którym dziewczyna nadal śpiewała w swoich piosenkach. Taupe wciąż się pojawiał, próbując nakłonić Lucy Gray, by do niego wróciła, a co gorsza, wydawało się, że usiłuje wraz z Sejanusem zorganizować jakiś buntowniczy spisek.
Wciąż zaniepokojony kosogłosami, Snow zaproponował dowódcy Strażników Pokoju, komendant Hoffowi, by zestrzelać ptaki z drzew. Zanim jednak do tego doszło, doktor Kay z Cytadeli w Kapitolu zażądała, by Strażnicy schwytali pięćdziesiąt głoskułek i pięćdziesiąt kosogłosów z lasu, aby zabrać je do Kapitolu na badania. W tym czasie Plinth wyznał Snowowi, że spiskował z lokalnymi rebeliantami, by pomóc im w planie ucieczki na północ, gdzie, jak wierzono, wciąż mieszkali ludzie wolni od wpływu Kapitolu. Wtedy Snow potajemnie użył jednej z głoskułek, by nagrać jego słowa, a następnie wysłał ją z powrotem do Kapitolu, by jego plany mogły zostać odsłuchane przez doktor Gaul. Wierzył, że jeśli Sejanus zostanie uznany za winnego zdrady, jego ojciec, Strabo Plinth, jak zawsze wykupi syna z kłopotów, a on wróci do Kapitolu.
Coriolanus i Lucy Gray po śmierci Billy'ego Taupe'a.
Sytuacja osiągnęła punkt kulminacyjny, gdy podczas występu na Ćwieku Snow natknął się na Sejanusa, Billy’ego Taupe’a oraz innego rebelianta imieniem Spruce w starej szopie, gdzie trzymali worek pełen broni. Właśnie finalizowali swoje plany ucieczki, kiedy do pomieszczenia wtargnęła córka burmistrza, Mayfair Lipp. Dała jasno do zrozumienia, że zamierza donieść ojcu o spisku, więc Snow ją zastrzelił. Następnie kazał Lucy Gray Baird, która również tam była, by wróciła na scenę i udawała, że nic się nie stało. Billy Taupe jednak oświadczył, że jeśli on ma zawisnąć, to Lucy Gray zawiśnie razem z nim, więc Spruce zastrzelił także jego. Później Spruce zabrał broń swoją i Snowa, by je ukryć.
Coriolanus obawiał się, że ktoś znajdzie karabin z jego DNA i zawiśnie na szubienicy tak jak Arlo Chance. Jednak to Sejanus został poddany egzekucji jako zdrajca – doktor Gaul otrzymała głoskułkę od Snowa i odtworzyła jej nagranie. Snow był wstrząśnięty utratą przyjaciela, uświadamiając sobie zbyt późno powagę konsekwencji swoich działań. Choć wierzył, że Strabo Plinth pomoże swojemu synowi, nie wziął pod uwagę faktu, że Sejanus był już dorosły, a jego ojciec nie dowiedział się o sytuacji, dopóki nie było za późno. Coriolanus był przekonany, że w każdej chwili może zostać stracony, i uknuł nowy plan ucieczki na północ – tylko on i Lucy Gray Baird. Zanim jednak mogli to zrobić, dotarła do niego wiadomość, że zdał egzamin oficerski i ma zostać przetransportowany do Dystryktu 2 na elitarny program szkoleniowy, ponieważ osiągnął wyjątkowo wysoki wynik.
Snow i Lucy Gray w lesie.
Snow był załamany ironią swojego losu, który mógł dać mu życie, jakie – jak sądził – mu się należało, ponieważ dowody jego zbrodni nadal istniały. Nie widząc innego wyjścia, następnego ranka spotkał się z Lucy Gray przy drzewie wisielców i wyruszył z nią w drogę. Podczas podróży Lucy Gray wspomniała, że nie chce już więcej zabijać ludzi, na co Coriolanus odparł, że w jego przypadku troje to i tak wystarczająco. Ponieważ Lucy Gray wiedziała tylko o Bobbinie i Mayfair, zapytała, kim była trzecia ofiara. Nie chcąc wyznać jej, że to on był odpowiedzialny za śmierć Sejanusa Plintha, chłopak skłamał, że "zabił" dawnego siebie, by móc z nią uciec. Kiedy zatrzymali się w chatce nad Jeziorem, Snow osłupiał, znajdując tam karabin, którym zabił Mayfair Lipp. Gdy Lucy Gray wyszła, mówiąc, że idzie nazbierać strzałki wodnej do zjedzenia, Coriolanus zdecydował, że życie w dziczy nie jest dla niego. Postanowił pozbyć się dowodów i wrócić do bazy, skąd uda się do Dystryktu 2, by rozpocząć nowe życie jako oficer.
Coriolanus strzelający do kosogłosów.
Gdy Lucy Gray zbyt długo nie wracała, Coriolanus zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak – że zorientowała się, iż to on odpowiada za śmierć Sejanusa, i zamierzała uciec, i go wydać. Zaczął ją wołać i jej szukać, twierdząc, że mogą porozmawiać i wszystko naprawić. Wpadł jednak w zastawioną przez nią pułapkę i został ukąszony przez węża. Lucy Gray zaczęła śpiewać Drzewo wisielców, piosenkę o Arlo Chance’u, którą stworzyła, ale która mogła odnosić się także do Coriolanusa, ponieważ on również miał na sumieniu trzy ofiary. Snow strzelał na oślep, ale nie miał pewności, czy w ogóle ją trafił. Następnie uciekł przez Jezioro, po drodze zatapiając obciążający go karabin, i obawiał się, że umrze od ukąszenia. Po powrocie lekarka uwierzyła w jego wersję, że wąż pojawił się niespodziewanie, i zapewniła go, że gad nawet nie był jadowity. Następnego ranka wsiadł na poduszkowiec do Dystryktu 2 i od razu poczuł, że wszystko się odmieniło – od wygodnych siedzeń po wybór napojów.
Snow zawsze na szczycie[]
Coriolanus obudził się po przyjemnym drzemce na poduszkowcu, a w jego głowie wciąż brzmiała melodia Drzewa wisielców. Ku swojemu zdziwieniu nie znalazł się w Dystrykcie 2, lecz w Kapitolu. Obsługa poinformowała go, że otrzymali rozkaz, by wysadzić go właśnie tutaj. Załadowano go do ciężarówki, która zabrała go do Cytadeli. Tam spotkał dr Gaul, która oznajmiła mu, że otrzymała jego list i głoskułkę, i że cieszy się, iż "kontynuował swoją naukę" w Dystrykcie 12. Zapytała go o opinię na temat Głodowych Igrzysk na podstawie jego doświadczeń. Snow odpowiedział, że są one częścią wiecznej wojny, każda z nich to osobna bitwa. Następnie poinformowała go, że skasowała wszystkie nagrania z 10. Głodowych Igrzysk, uznając, że przedstawiały Kapitol jako zbyt słaby. Zatrzymała tylko jedną prywatną kopię dla własnej rozrywki. Opisała także jego czas w szeregach Strażników Pokoju jako wakacje, dodając, że zapewniła mu honorowe zwolnienie ze służby i że w czwartek zacznie zajęcia na Uniwersytecie pod jej kierunkiem.
Snow studiował zaawansowaną strategię wojskową pod okiem dr Gaul, a także został przyjęty na staż organizatora Głodowych Igrzysk. Natychmiast zaczął wprowadzać nowe innowacje, takie jak stworzenie Wiosek Zwycięzców dla każdego triumfatora Igrzysk. Nieświadomy zdrady wobec swojego syna, Strabo Plinth uczynił go swoim spadkobiercą i finansował jego i całą rodzinę Snowów: od podatków po prywatnego kucharza. Coriolanus odwiedził Akademię, gdzie spotkał się z dziekanem Highbottomem. Oddał mu dyplom Sejanusa Plintha, twierdząc, że Highbottom z pewnością nie chciałby, aby gdzieś krążył dyplom "zdrajcy".
Podczas spotkania Highbottom wyznał ponurą prawdę o Głodowych Igrzyskach. On i ojciec Snowa uczęszczali na zajęcia dr Gaul na Uniwersytecie, a ich projektem końcowym było stworzenie kary dla wrogów tak okrutnej, by nigdy nie mogli zapomnieć o swojej winie. Highbottom był wtedy pijany, a Crassus podsuwał mu coraz więcej alkoholu, wydobywając z niego najbardziej mroczny impuls – pomysł na Głodowe Igrzyska –, obiecując, że to tylko ich prywatny żart. Rano Highbottom był przerażony, gdy dowiedział się, że Crassus oddał projekt, chcąc zdobyć dobrą ocenę. Po wojnie dr Gaul wysunęła ten pomysł i przedstawiła Highbottoma jako twórcę Głodowych Igrzysk.
Coriolanus w epilogu.
Przed odejściem Snow powiedział Highbottomowi, że Igrzyska potwierdzają pogląd dr Gaul na temat ludzkości: że choć ludzie przypisują dzieciom niewinność, nawet te najbardziej niewinne można zmienić w zabójców. Wracając do domu, Snow rozmyślał nad listem, który otrzymał. Wynikało z niego, że nikt nie wiedział dokładnie, co stało się z Lucy Gray Baird – niektórzy wierzyli, że została zamordowana przez burmistrza Lippa w odwecie za śmierć Mayfair Lipp. Tak czy inaczej, Lucy Gray Baird nie mogła go już więcej niepokoić. Podobnie jak dziekan Highbottom – Snow potajemnie dodał trutkę do jego zapas morfaliny. Miał nadzieję, że wraz z ostatnim tchnieniem Highbottom uświadomi sobie coś, co pewnego dnia miało zrozumieć całe Panem: Snow zawsze na szczycie.
Władza[]
Ostatecznie Snow spełnił swoje marzenie o zostaniu prezydentem Panem. Coriolanus posiadał całkowitą władzę w Panem i okazał się okrutnym, manipulującym dyktatorem. Pracował nad corocznymi Głodowymi Igrzyskami i dowodził wojskiem odpowiedzialnym za ucisk dystryktów. Nie wahał się zastraszać ludzi, aby realizować swoje cele. Snow utrzymywał władzę, zatruwając zarówno sojuszników, jak i wrogów, którzy stanowili dla niego zagrożenie. Często pił z tej samej zatrutej szklanki, aby odwrócić podejrzenia. Chociaż zażywał antidotum, toksyna spowodowała trwałe rany w jego przełyku i ustach, które nigdy się nie zagoiły. Zawsze nosił przy sobie genetycznie zmodyfikowaną białą różę, by zakrywała zapach krwi w jego oddechu.
50. Głodowe Igrzyska[]
Podczas Parady Trybutów 50. Głodowych Igrzysk Louella McCoy zginęła w wypadku. Jej kolega, Haymitch Abernathy, przejął kontrolę nad rydwanem Dystryktu 1 i zawiózł ciało Louelli pod rezydencję Prezydenta, gdzie Snow stał na balkonie, wyprostowany i spokojny, obserwując chaos ceremonii otwarcia. Snow uśmiechnął się do Haymitcha, nie będąc pod wrażeniem jego występu. Haymitch ułożył ciało Louelli, cofnął się o krok, by Snow nie mógł udawać, że nic nie widzi, po czym wskazał na nie i zaczął klaskać, oddając uznanie za "zasługi" prezydenta. Wyraz twarzy Snowa nagle się zmienił, a jego palce sięgnęły do charakterystycznej białej róży, gdy zainteresował się talizmanem Haymitcha – krzesiwem wykonanym przez Tama Ambera z Trupy.
Następnego dnia Snow kazał sprowadzić Haymitcha do posiadłości Plutarcha Heavensbee'ego. Gdy Snow do nich dołączył, wyraźnie źle się czuł - zginał się w pasie, pocił, miał trudności z oddychaniem i był blady. Z ust ciekła mu krew i zwymiotował prosto do fontanny. Haymitch i Plutarch zajęli się cierpiącym prezydentem, ale Haymitch celowo wypił dzban mleka zamiast podać go Snowowi, jak ten zażądał, twierdząc, że jest pusty. Choć Plutarch domyślił się, co zrobił Haymitch, krył go i poszedł zganić służbę. Gdy stan Snowa się poprawił, powiedział, że czasem lekarstwo bywa gorsze od choroby – w tym wypadku była to niekompetencja. Plutarch wrócił z kolejnym dzbanem mleka, które Snow łapczywie wypił, po czym zażądał chleba i jeszcze więcej mleka. Snow twierdził, że jego choroba to zatrucie pokarmowe spowodowane nieświeżymi ostrygami, choć i tak miał więcej szczęścia niż mistrz parady, Incitatus Loomy, który zmarł.
Wyciągając antidotum, które nosił w kieszeni, Snow wspomniał o rodzinie Heavensbee, swoim dawnym koledze z klasy, Hilariusie Heavensbee'em, oraz o tym, jak użyteczny był Plutarch. Snow zaskoczył i zaniepokoił Haymitcha swoją znajomością Dystryktu 12, a następnie przyjrzał się jego talizmanowi, odnajdując inskrypcję, której Haymitch wcześniej nie zauważył. Haymitch powiedział Snowowi, że to prezent od Lenore, lecz znajomość zwyczajów nadawania imion członkom Trupy pozwoliła Snowowi stwierdzić, że kryje się za tym coś więcej, choć nie potrafił odgadnąć jej pełnego imienia. Zastanawiając się, skąd Snow to wie, Haymitch wyznał, że chodzi o Lenore Dove. Nawiązując do swojej przeszłości z Lucy Gray Baird, Snow zgadł, jaka była Lenore Dove i że Haymitch ją kochał, a ona zdawała się odwzajemniać to uczucie, ale jej plany w ogóle go nie obejmowały. Choć Snow nie trafił dokładnie, to zbliżył się zbyt blisko do prawdy i powiedział Haymitchowi, że jeśli chodzi o sprawy sercowe, to dzięki igrzyskom mu się upiekło. Dał jasno do zrozumienia, że zachowanie Haymitcha przesądziło o jego śmierci, ale dzięki temu Lenore Dove oraz rodzina Haymitcha przeżyją. Snow poinformował trybuta, że zaaranżuje sposób, w jaki Haymitch zginie w zależności od jego przyszłych działań: mógł umrzeć szybko i schludnie, albo też mogliby otworzyć Igrzyska najwolniejszą i najbardziej męczeńską śmiercią, jaka kiedykolwiek spotkała trybuta. Snow zdradził mu motto swojej rodziny: "Snow zawsze na szczycie", instruując chłopaka, by nie urządzał już żadnych nieautoryzowanych przejazdów rydwanami i nie kpił z niego ani przed kamerami, ani poza nimi.
Zaraz potem Snow zawołał sobowtórkę Louelli, sterowaną przez pompę w klatce piersiowej i z posłuchem w uchu. Wyjaśnił, że nikt poza pijanym tłumem na Paradzie nawet nie zauważył wypadku, a poza rodziną Louelli i kilkoma przyjaciółmi nikt nie dostrzeże różnicy. Ludzie uwierzą, iż to prawdziwa Louella, zwłaszcza, że Haymitch będzie trwał wiernie przy jej boku. Haymitch zrozumiał, że tym, którzy widzieli wypadek na własne oczy, zostanie powiedziane, iż Louella wyzdrowiała, a Incitatus Loomy został otruty przez Snowa za niekompetencję. Snow odprawił Haymitcha i sobowtórkę, gdy dołączył do nich Plutarch.
Haymitch podejrzewał, że to Snow stał za tym, iż za pokaz umiejętności otrzymał jeden punkt.
Siódmego dnia Igrzysk Haymitch otrzymał od sponsora dzban mleka identyczny z tym, który znajdował się w domu Plutarcha. Prezent oznaczony był jako pochodzący z Kapitolu, ale Haymitch doszedł do wniosku, że w rzeczywistości pochodził od samego prezydenta Snowa i że mleko było zatrute. Wysyłając je Haymitchowi, Snow liczył na to, że zmusi go do zabicia Wellie albo do popełnienia samobójstwa w próbie uratowania dziewczynki. Zanim jednak Haymitch zdążył je wypić, Silka Sharp odnalazła i zabiła Wellie. Haymitch rozbił dzban i zabił Silkę, wygrywając tym samym Igrzyska. Zanim zemdlał od odniesionych ran, zdołał jeszcze zniszczyć generator areny, zanim organizatorzy mogli go powstrzymać. Jego taktyka użycia pola siłowego generatora przeciwko Silce sprawiła, że organizatorzy wyszli na nieudolnych.
Mimo to Snow kazał ocalić Haymitcha, by został zwycięzcą Drugiego Ćwierćwiecza Poskromienia, zamiast go zabić za jego czyny, jak Haymitch się spodziewał. Ponadto Snow kazał torturować Mags Flanagan i Wiress, by wydobyć z nich informacje. Oszczędził jednak życie Beetee'ego Latiera, ponieważ ten był zbyt cenny, by go zabić.
W czasie przetrzymywania Haymitcha w Kapitolu po jego zwycięstwie w jego telewizorze zostały puszczone nagrania z dawnych igrzysk. Przed ceremonią zwycięzcy Snow zaaranżował, by Haymitch obejrzał występ Lucy Gray w czasie jej wywiadu przed 10. Głodowymi Igrzyskami, na którym śpiewała Balladę o Lucy Gray Baird. Haymitch w końcu zrozumiał, kim jest dziewczyna, i pojął, że mężczyzną, który pojawia się na samym końcu występu, był sam Snow, i to dzięki niej wiedział on tak wiele o Trupie. Myśl o tym, co Snow mógł robić Lenore Dove, doprowadziła Haymitcha do szału, zanim Strażnicy Pokoju go obezwładnili.
Podczas ceremonii publiczności w Kapitolu pokazano mocno zmontowaną wersję 50. Głodowych Igrzysk, a Snow nakazał Haymitchowi, poprzez Effie Trinket, by trzymał swoje krzesiwo tak, aby wszyscy mogli je zobaczyć. Następnie Snow zstąpił z kryształowej platformy, mając na sobie krwistoczerwoną różę, by wręczyć Haymitchowi koronę. Zamiast rozkazać jego egzekucję, jak Haymitch się spodziewał, Snow jedynie uśmiechnął się i życzył mu miłego powrotu do domu.
Podczas przyjęcia w sali balowej Haymitch przez całą noc nie zobaczył samego Snowa. Po dziesięciu dniach Haymitch został wreszcie odesłany do domu.
Po powrocie Haymitch odkrył, że Snow kazał podpalić jego dom, zabijając jego matkę i młodszego brata. Wkrótce potem Lenore Dove zginęła po zjedzeniu zatrutego żelka, którego podstępnie podrzucił jej Snow. Haymitch zrozumiał, że był to komunikat od prezydenta: nigdy już nikogo nie pokocha, bo w przeciwnym razie ta osoba skończy martwa. To sprawiło, że Haymitch odsunął od siebie przyjaciół i popadł w alkoholizm.
74. Głodowe Igrzyska[]
Powitanie trybutów przez Snowa.
Podczas przygotowań do Igrzysk Prezydent Snow powitał wszystkich trybutów podczas parady i wygłosił mowę na temat Głodowych Igrzysk. Wydaje się, że nie pochwalał faktu przyznania Katniss Everdeen najwyższej noty za to, że strzeliła do organizatorów strzałą, prawdopodobnie dlatego, że uznał to za znak buntu. Następnie powiedział Senece Crane'owi, że powodem, dla którego wyłaniają zwycięzcę w Igrzyskach, jest nadzieja, czyli jedyna rzecz silniejsza od strachu. Uważał jednak, że tylko odrobina nadziei jest skuteczna, dopóki jest powstrzymywana, i nakazuje Senece ją powstrzymać. Później spotkał się z Seneką, aby omówić swoje plany w odpowiedzi na powstanie w Dystrykcie 11, wywołane śmiercią Rue. Nie zgadzał się z przekonaniem Seneki, że społeczeństwo kocha słabych, ponieważ osobiście odwiedził Dystrykty 10, 11 i 12, mówiąc, że jest tam wielu takich ludzi i ostrzegając Senekę, aby był ostrożny.
Prezydent Snow w swoim różanym ogrodzie.
Oglądał Igrzyska i wpadł we wściekłość, gdy Katniss i Peeta Mellark zostali koronowani na zwycięzców. Rzucił Katniss długie, mroczne spojrzenie, wkładając jej na głowę połowę korony. Podczas koronacji zwycięzców Snow zauważył broszkę Katniss z kosogłosem, mówiąc jej, że jest śliczna. Obserwował również triumfalny powrót Peety i Katniss do Dystryktu 12 w reżyserce, po czym wyszedł, zastanawiając się, co zrobić z buntem, który wywołali w dystryktach. Prezydent Snow później skazał na śmierć Senecę Crane'a, za to, że pozwolił Katniss i Peecie przeżyć.
75. Głodowe Igrzyska[]
Prezydent Snow na balkonie swojego pałacu.
Prezydent Snow odwiedza Katniss w jej domu w Wiosce Zwycięzców i informuje ją o buncie w innych dystryktach, który wybuchł z powodu jej akcji z łykołakami. Grozi, że zabije jej bliskich, jeśli nie udowodni mu, że jej czyny były motywowane miłością, a nie buntem. Obserwuje Katniss z dystansu i upewnia się, że trzyma się zasad. Podczas Tournée Zwycięzców Peeta publicznie się oświadcza dziewczynie, ale Snow wciąż jest nieusatysfakcjonowany i nieprzekonany.
Kilka miesięcy później podczas ceremonii transmitowanej w całym Panem, odczytuje kartkę dotyczącą Trzeciego Ćwierćwiecza Poskromienia, która głosi:
W pięćdziesiątą rocznicę, dla przypomnienia, że na jednego poległego obywatela Kapitolu przypadło dwóch zabitych buntowników, każdy dystrykt ma dostarczyć na Głodowe Igrzyska dwukrotnie więcej trybutów, po dwoje każdej płci. Podwajając wysokość zadośćuczynienia przypominamy, że prawdziwa siła to nie kwestia liczb, lecz sprawiedliwości.—Coriolanus Snow
Prezydent Snow oglądający wywiad z Katniss.
Prezydent Snow i Plutarch Heavensbee w reżyserce.
Podczas Parady Snow wita trybutów i wygłasza przemówienie, a następnie każe Cinnie ubrać Katniss w suknię ślubną na jej wywiad. Wpada we wściekłość, gdy jej kreacja się spala, a w ogniu Katniss ''zamienia się'' w kosogłosa. Rozkazuje go zabić, ponieważ podejrzewa, że Cinna jest rebeliantem. Prezydent Snow wysyła Strażników Pokoju, aby pojmali Cinnę i zabrali go na przesłuchanie w celu uzyskania informacji o rebelii. Strażnicy katują Cinnę w obecności Katniss, aby zbić ją z tropu podczas startu Igrzysk. Cinna zginął podczas przesłuchania, ponieważ odmówił udzielenia informacji.
Snow ogląda Ćwierćwiecze Poskromienia i jest zszokowany, gdy Katniss i kilku innych zwycięzców ucieka z areny. Udaje mu się pojmać troje z nich, żąda śmierci pozostałych i wypowiada wojnę siłom rebeliantów.
Po Igrzyskach[]
Porwanie i przesłuchanie[]
Snow przetrzymuje Annie Crestę, Peetę Mellarka i Johannę Mason w niewoli i torturuje w celu uzyskania informacji o buncie. Enobarii, trybutce z Dystryktu 2, którą także porwał z areny, nic nie grozi, ponieważ pochodzi z najbardziej lojalnego dystryktu i całkowicie jej ufa. Podczas przesłuchania kazał razić prądem dwoje awoksów, Lavinię i Dariusa, a następnie zabił Portię (stylistkę Peety) oraz pozostałych stylistów i ekipy przygotowawcze. Zrobił to nie po to, by uzyskać odpowiedzi, ale po to, by Peeta na to patrzył. W pewnym momencie nakazał również ogolić głowę Johanny. Prezydent Snow utrzymuje Peetę przy zdrowiu, aby móc go wykorzystać do złamania Katniss. Prezydent Snow w nieokreślonym czasie udał się do Dystryktu 12 i zostawił białą różę w domu Katniss, aby przekazać jej wiadomość, którą tylko ona będzie rozumieć: "Mogę cię znaleźć. Wiem, jak do ciebie dotrzeć. Może nawet teraz na ciebie patrzę".
Każe Peecie udzielić wywiadu Caesarowi Flickermanowi, aby mógł manipulować i złamać Katniss. Prezydent Snow pojawia się na ekranie podczas trzeciego wywiadu Peety i przedstawia go oraz Caesara. Po tym, jak Peeta sugeruje, że Kapitol zaatakuje Dystrykt 13, prezydent Snow rozkazuje przerwać wywiad i zabrać chłopaka ze sobą. Po zabraniu Peety, Prezydent Snow postanawia poddać go procesowi osaczania, aby zrobić z niego broń przeciwko Katniss. Kiedy Katniss i Finnick Odair nagrywają wywiady, aby odwrócić uwagę Kapitolu od ekipy ratunkowej, Finnick ujawnia, że prezydent Snow zabija swoich wrogów i sojuszników, którzy mogą stać się dla niego zagrożeniem. Ujawnia również, że Snow zmusił Finnicka i inne atrakcyjnych zwycięzców do prostytucji, sprzedając ich ciała bogatym obywatelom Kapitolu za wysokie ceny. Ekipie ratunkowej udaje się odzyskać pojmane osoby, z wyjątkiem Enobarii, jednak poddany praniu mózgu Peeta atakuje Katniss. Boggs ujawnia, że odzyskanie Peety było zbyt łatwe i podejrzewa, że prezydent Snow pozwolił im zabrać Peetę, aby ten zabił Katniss.
Bitwa o Kapitol[]
Prezydent Snow pojawia się w telewizji, aby omówić śmierć Drużyny 451. Jego program zostaje przerwany, gdy Beetee Latier włamuje się do systemu i emituje propagitę. Siły prezydenta Snowa odkrywają ciało Boggsa w mieszkaniu obywatela Kapitolu i prezydent zdaje sobie sprawę, że został oszukany - Katniss wciąż żyje. Wysyła za nią zmiechy, aby zabiły ją i jej towarzyszy.
Podczas ostatniej bitwy prezydent Snow przebywa w swojej rezydencji i zapewnia azyl dzieciom z Kapitolu, które planował wykorzystać jako żywe tarcze. Później zdradza, że zamierzał ogłosić oficjalną kapitulację, ale zanim zdążył to zrobić, rebelianci zrzucili bomby przed jego rezydencją, które zabiły kapitolińskie dzieci i medyków, w tym Primrose Everdeen. Snow został aresztowany i uznany za winnego. Katniss odnajduje go w jego ogrodzie różanym, a on mówi jej, że bomba nie była jego, tylko prezydent Coin. Katniss mu nie wierzy, ale on przypomina jej o obietnicy, jaką sobie złożyli: "Nie będziemy okłamywać się nawzajem."
Śmierć[]
Po obaleniu Kapitolu, Snow zostaje skazany na śmierć, a Katniss otrzymuje możliwość dokonania egzekucji. Snow nie okazuje strachu, a w jego spojrzeniu widać tylko rozbawienie. Widząc to samo spojrzenie, które posłał jej, gdy przypomniał jej o ich obietnicy, Katniss pojmuje, że to Coin stoi za śmiercią Prim. Dziewczyna dochodzi do wniosku, że Coin nie różni się niczym od Snowa. Kiedy ma przeszyć jego serce strzałą, zamiast tego zabija Almę Coin. W chaosie, który następuje, Katniss widzi, jak Snow ryczy ze śmiechu i kaszle krwią, gdy nacierają na niego ludzie. Kiedy wszystko się uspokaja, Snow zostaje znaleziony martwy - albo zakrztusił się własną krwią, albo został rozszarpany przez rozwścieczony tłum.
Rodzina[]
Jego rodzice, Crassus Snow i nieznana z imienia matka, zmarli podczas Mrocznych Dni. Pani Snow zmarła przy porodzie, a jego młodsza siostra wraz z nią. Coriolanus i jego kuzynka Tigris, również osierocona, byli wychowywani przez babcię, nazywaną przez nich Panibabką.
Wiadomo, że prezydent Snow miał wnuczkę. Oznacza to również, że musiał mieć co najmniej jedno dziecko, najprawdopodobniej z Livią Cardew.
Etymologia[]
Jego imię pochodzi z tragedii Williama Szekspira Koriolan, opartej na postaci słynnego rzymskiego generała Gnejusza Marcjusza Koriolana. Jego nazwisko, Snow, przywodzi na myśl kolor biały, z którym jest często kojarzony w całej trylogii. Biel zazwyczaj symbolizuje niewinność i czystość, ale często kojarzy się również ze śmiercią.
Ciekawostki[]
- Coriolanus Snow jest jedyną postacią, która jak dotąd pojawiła się w każdej książce i filmie.
- W wieku 18 lat był najmłodszą osobą, która kiedykolwiek zdała egzamin na oficera Strażników Pokoju.
- Snow otrzymał od swoich towarzyszy z Dystryktu 12 przydomek "Gent" ze względu na swoje maniery przy stole.
- Jak większość członków jego drużyny, Coriolanus był fatalny w strzelaniu.
- Na jego cześć nazwano elektrownię słoneczną w Dystrykcie 5.
- Na nieśmiertelniku Snowa widnieje jego numer identyfikacyjny 5263099.
- Na zdjęciach promocyjnych dwóch filmów Kosogłosa i Ballada ptaków i węży Snow zasiadał na białym tronie.